Donderdag was een dag van veel huilbuien, vrijdag avond blikte ik terug en omdat mijn lijf aan alle kanten zeer deed sprak ik mijn bevindingen in op mijn telefoon die het gesproken woord omzet in tekst. Lees even mee hoe maf en hilarisch die spraak-tekst functie van mijn telefoon werkt... Je zou haast denken dat mijn telefoon psychotisch is, hahaha!!
Hopelijk lukt het mij om hier nog een fatsoenlijke video van te maken ...
Ik lijk zelfs een klein beetje zenuwachtig voor mijn spreekbeurt - grappig ;)
Sluit je dag altijd positief af! Zo deed ik dat gisteravond na (alweer) een huilbui:
Dankjewel Mr Napkin Head van Jude Law in The Holiday voor de inspiratie :)
Tot slot nog even een paar inspirerende quote's, als ik online iets moois tegenkom maak ik daar een screenshot van en vorige week heb ik de mooiste in een apart mapje gezet in mijn filmrol. Als ik me rot voel scroll ik door die mooie quote's heen en dan voel ik me sterker.
Ik huil al bijna de hele maand. En zo ken ik mezelf niet. In plaats van in stilte en eenzaamheid zitten lijden, besloot ik een drempel over te gaan en op sociale media te delen hoe ik me écht voel. Juist omdat ik helemaal klaar ben met de schone schijn en het mooi weer spelen, de keurige gekapte en gestylede kapsels, tip top make up en de hele perfecte plaatjes rambam. Fuck Perfect! Het leven IS niet perfect! Zo. Dat is er uit. Eerst zette ik een foto van een huilende mezelf op Instagram - en sjonge jonge tranen zijn hartstikke doorschijnend en laten zich niet makkelijk vangen -
Het kostte me even om het volgende zinnetje in de mond te nemen toen ik een consult had bij mijn therapeute: "ik heb een depressie". Na een verhelderend uurtje waarin ik o.a. huiswerk mee kreeg heb ik onderweg naar huis een bos bloemen, 2 bakjes verse aardbeien en een nieuwe joggingbroek gekocht. Die laatste omdat ik het liefst mijn pyjama niet uittrek, en die pyjama's van mij niet echt representatief zijn om mee over straat te gaan. En die onesie is leuk met carnaval, maar liever ben ik nu onzichtbaar, en verkleed als kuikentje of roze eenhoorn trek je juist méér aandacht... Dat mot ik nou ff niet hebben. Onderdeel van mijn huiswerk is dagelijks naar buiten en meer bewegen. In de praktijk is dat naar de supermarkt fietsen of naar de brievenbus wandelen om iets te posten.
Toen ik over de drempel heen was om mijn tranen te delen, zette ik dit op Facebook:
inclusief mijn adres. Binnen 1 week ontving ik naast heel veel hartjes en virtuele knuffels op Facebook op mijn deurmat/per post/per pakketbezorger: - een hele dikke envelop vol kleurrijke vrolijke opfleur post inclusief koelkastmagneten, zakjes thee, een receptenboekje, een collage en lollige stickers - een prachtige bos bloemen - hele mooie zakdoekjes (super bruikbaar) - een kaartje met een briljante tekst:
Toen ik deze foto maakte viel het me op dat het nu zichtbaar is aan mijn ogen dat het niet goed met me gaat. De glans is eraf, toen ik dat besefte volgde er een huilbui... Inmiddels ben ik een paar dagen verder en weet ik dat mijn ogen vanzelf wel weer zullen gaan stralen en twinkelen. Ik heb dit vaker meegemaakt en ik heb het allemaal overleefd!
I
Ik leek wel jarig! Durven toegeven en uitspreken dat het kut is/gaat/voelt opent deuren en levert mooie dingen op. Ik voel veel meer verbinding en me minder afgesneden. Wat de depressie niet in 1x oplost helaas. Maar bij het zien van de bloemen/kaartjes/zakdoekjes/thee, het horen van de toegestuurde muziek voel ik me even wat minder ellendig. Ook kocht ik een paar kleine cadeautjes voor mezelf. - Alfabet stempels - want van creëren, afleiding, wat moois maken met verschillende materialen en kleuren word ik blij. Meestal is het een combinatie van aquarel verf, stift, inkt/stempels, kaarsvet, glitters, wiebelogen, in een zelfgemaakte envelop met (eetbare) zelfgemaakte confetti. Vrolijke dingen zeg maar. Want Black is not my Happy Color. Ik weet nog een "leuke anekdote" uit 2009. Ik was toen zwaar depressief en zat bij een ziekenhuispsychiater voor een second opinion (in de tijd dat ik nog doodsbang was voor psychiaters) en die zei heel simpel - ik had die dag een roze vest aan en een geel/oranje/roze gebloemde sjaal met glittertjes - "Jij kunt onmogelijk depressief zijn. Je draagt geen zwarte kleren". Mijn reactie was heel droog: "euh dokter, ik héb geen zwarte kleren..." Toen was de beste man even uitgeluld. Blijkbaar kon dat dus niet, depressief zijn in gekleurde kleren. Nou dat kan dus makkelijk! Ik ben het levende bewijs! Deze avond met heel veel gedoe m'n pyjama en onesie omgeruild voor m'n joggingbroek, een vest en een jas en naar buiten gegaan voor het verplichte wandelingetje naar de brievenbus... Ik moest écht een mount Everest over, zo voelde het. Na een aantal huilbuien stond ik dan om de hoek van m'n straat in de zon tegen een schutting mezelf ontzettend ongelukkig te voelen en maakte ik deze foto, eigenlijk als bewijs dat ik vandaag de moed had gehad om naar buiten te gaan. Toen ik het resultaat zag was ik verbluft, Jeetje! Zie ik er nog zó goed uit direct ná een huilbui? Hoe de fuck is dat mogelijk? Ik ben godverdomme depressief! - Iets met goed licht en veel kleur ofzo - anyway, ik maakte er maar gelijk m'n nieuwe profielfoto van. Die lachende komt wel weer terug als ik me weer helemaal blij voel.
Een paar honderd meter was ik bij de brievenbus aangekomen, en ik vond het lollig om juist op Koningsdag even een Oranje foto te maken van mijn sjaal en de brievenbus. Dit keer met zonder zonlicht op m'n snoet. Tussen beide foto's zit misschien 10 minuten tijdsverschil, maar de onderste is meer representatief voor mijn staat van zijn op dit moment. Lang verhaal kort, ik schaam me niet voor mijn doffe ogen en mijn persoonlijke record aan huilbuien in 1 maand. Leuk is anders maar het is nou eenmaal zo dat mijn hersenen ziek zijn en dat ik me dus af en toe gruwelijk belabberd voel. Je kan daar wel tegen gaan vechten, maar die strijd ga je never nooit winnen en het kost bovendien gruwelijk veel energie (die ik niet heb). Dus is de boel omarmen en lief zijn voor mezelf voor het moment het beste om te doen. En blijven stempelen, confetti maken en glitteren natuurlijk! :) (En schattige dieren filmpjes kijken, chips eten, warme kruiken, knuffelen met m'n huisdieren etc etc etc)
Er zit heel veel verdriet in mij. De laatste anderhalve week huil ik bijna iedere dag. Verdriet om hoe het is. Dat ik het zo niet voor mezelf bedacht en gehoopt had. Dat mijn lijf me zo beperkt. Dat ik niet de dingen kan doen die ik zo graag deed en zou willen doen. 100 ideeën en geen energie hebben om ze uit te voeren is SUPER FRUSTREREND Je zou er haast depressief van worden... Ik word er vooral heel erg verdrietig van. Helemaal omdat ik vroeger (voor 2011) wél zoveel leuke en fijne dingen kon doen. HUIL MAAR UIT VAN DIE ELLENDE dat zei mijn oude psychiater Jos Titulaer in 2014 op een stilte retraite op Ibiza, en als ik me verdrietig voel denk ik vaak terug aan die woorden. Door te huilen leeg ik mijn emo-emmertje en daarna voel ik dat mijn kracht-emmertje weer wat voller is geworden. En op de juiste timing terwijl je in bed ligt te huilen komt er dan een quote langs op een sociaal kanaal * It's okay to be a glowstick - sometimes we have to break before we shine * Vorige week een inspirerend telefoongesprek gehad met een vriendinnetje en daarin vertelde ik over de kracht van muziek uit je puberteit. Na dat gesprek mijn gitaar uit de koffer gehaald voor de eerste keer dit jaar, hem gestemd en binnen 10 minuten dit stukje lied opgenomen - I will come to you van Hanson
Daarmee had ik gelijk een start gemaakt voor 1 van mijn wensen voor 2017: meer zingen en muziek maken! Net voor het paasweekend kwam er weer een golf van verdriet en toen begon ik een liedje van R.E.M te zingen, die heb ik vandaag heel eventjes geoefend (met beperkte energie moet je roeien met de riemen die je hebt) Het werkt zó troostend!! En het kan ook prima zonder gitaar
Tip met Humor Als je weet dat je ergens naartoe gaat/moet en je zou wel eens (flink) kunnen gaan huilen: Doe een sjaal om met bloemen erop. Mochten de tranen komen, veeg je ze af met je sjaal en zeg je heel nonchalant: even de bloemetjes water geven! (zelf verzonnen :) Deze kwam ik ook nog tegen, ook weer precies op het juiste moment!
En mijn inspiratie kaart van vandaag is deze:
Met als gevolg dat ik na het lezen van deze kaart opstond van de bank, een kruik warm ging maken en die tegen een zeer stuk van mijn lijf aan legde.
Na anderhalve week van heel veel verdriet is voor mijn gevoel nu het meeste eruit gehuild en is er weer wat vertrouwen voor in de plaats gekomen, het valt niet mee allemaal, maar ik probeer er het beste van te maken. Dat lukt vooral door heel erg lief te zijn voor mezelf!
Omdat klote dagen universeel zijn voor de mensch, je echt geen depressieve stoornis hoeft te hebben om ook een ZelfZorg koffertje te creëren. Laat mij je inspireren! Het werkt écht!
YouTube had best een flinke tijd nodig om onderstaande video's te uploaden, in tusssentijd appte ik een bult leuke mensen uit m'n telefooncontacten lijst, stuurden die allemaal een lief berichtje terug. Luisterde ik 3 x naar MTV Unplugged Pearl Jam 1992 en 1 x naar Nirvana bij MTV Unplugged 1992, ging ik douchen (stink pyjama in de was), boodschappen doen (m'n chips voorraad aanvullen), lekker eten en nóg meer lieve berichtjes lezen en terug sturen. Ik ben trots op mijn concept en ik deel het met jullie! Doe er je voordeel mee! Troost jezelf of een ander! Sharing is caring! Met Liefde en een fijn weekend! Marieke
Deel 1
Deel 2
Deel 3 Tips voor je eigen koffertje * Vul hem vóór je depressief bent/wordt, want als je eenmaal midden in het zwart zit ben je als het ware bevoren en lukt het niet goed om aan te geven waar je blij van wordt en wat je fijn kan troosten. * Iets voor onder de douche in bad is fijn, water reinigt en spoelt de ellende van je af. * Thee is altijd een goeie, wat is je lievelingssmaak? * Wierook of geurkaarsen * Muziek, werkt zó helend. Ik las ergens dat muziek uit je puberteit je een goed gevoel geeft. Waar ging jij op los toen je 16-17-18 jaar was? Wat gevoel geeft het je nu als je deze muziek weer opzet? * Wijsheden, internet staat er vol mee, mooie quotes en dergelijke. Ze geven troost en steun. * Vraag je omgeving om je wat liefs op te sturen voor in je koffertje voor als je het nodig hebt. Ik weet zeker dat er genoeg lieve mensen om je heen zijn die je willen steunen. Ze gaan het sowieso waanzinnig dapper vinden dat je hierom durft te vragen! - Vergeet niet, iedereen heeft zo z'n klote dagen !! - * Maak een playlist op YouTube van bijvoorbeeld de fijnste ontspannende muziek, geleide meditaties, uit je dip tip plaatjes, puberteit muziek, wat je wil. Alles is goed! * .... (er zal vast nog meer zijn, mijn inspiratie voor nu is even op) Dikke knuffel!!
Hier ben ik weer, vandaag openhartig over mijn energie beperking, die noem ik bewust zo omdat ik "chronisch moe" zo zwaar vind klinken.
Het zijn wat roerige tijden sinds ik omver werd gebeukt door de griep ergens begin half maart. Zoals alle vorige jaren gaat mijn herstel ook weer langzaam. Ik heb zo ontzettend veel toffe ideeën maar 0 energie om ze uit te voeren, en dat is echt super frustrerend! De laatste dagen zijn de tissues dan ook niet aan te slepen omdat ik er klaar mee ben. Ik wil niet meer altijd of bijna altijd zo moe zijn! Ik ben verdomme in de bloei van mijn leven en zou alles moeten kunnen wat ik zou willen doen! .... 6 jaar is echt een hele lange tijd, en in de periodes dat ik dacht dat het goed ging was ik zo hypomaan als wat, dan ging ik een week of zes hartstikke lekker en daarna zakte ik weer als een mislukte soufflé of kaartenhuis in elkaar. Om vervolgens na een periode van rust wel weer overeind te krabbelen, and again, and again, and again. Jaar na jaar na jaar. En dan kun je zoals ik een geboren optimist zijn, er zijn ook echt wel dagen dat het emmertje kracht leeg is, en het emo emmertje vol en dan komen de tranen, hartstikke logisch en terecht.
Eerder deze week na een super verrotte nacht slaap nam ik onderstaand filmpje op, hierin vertel ik over hoe het nou ongeveer zit met die innerlijke accu's van mij, maar ik heb het ook over mijn zelfzorg koffertjes, en NU is HET moment dat ik even die koffertjes erbij ga pakken (en er misschien een nieuwe vlog over opneem, want ik heb zin in wat LEUKS!)
Vorige week heb ik van 2 hele dagen precies genoteerd van wat ik nou zoal doe op een dag. Want mensen die gewoon werken, die werken van 9 tot 5 ofzo, maar wat doet een (dubbel) chronisch ziek iemand die thuis zit nou eigenlijk? Een rustdag uit het leven van de Energiebeperking 9.23 - wakker geworden, telefoon stond op vliegtuigstand 10.15 - beneden in pyjama op de bank met aan het ontbijt 10.30 - via beeldbellen even met vriendin en haar peuter gekletst 10.40 - vlog gekeken van die leuke nieuwslezer van radio 2 10.45 - fotocollage gemaakt van een creatief project en dat op Instagram gezet 10.55 - nieuwe profielfoto ingesteld op Facebook, Instagram en WhatsApp 11.00 - stukje schrijven over mijn blog voor een magazine 11.45 - klaar en doorgemaild, ff chillen 12.00 - lunch maken en opeten 12.30 - siësta time 14.30 - uit bed en weer naar beneden, balkon inspectie gedaan, experiment met bleekselderij in de balkontuin, avondeten uit de vriezer gehaald 14.45 - met thee op de bank 15.00 - leuke serie gekeken (Jane the Virgin), 2 afleveringen 16.45 - mail, WhatsApp, Facebook, Instagram 17.00 - koken, huisdieren voeren 17.30 - avondeten 17.45 - telefonisch overleg (van 2! uur) 19.45 - bel afspraak met vriendin 20.15 - stukje tekst herschreven 20.40 - thee, Draw Something (leuk spelletje) vlogs kijken 21.10 - beneden afsluiten, lampen uit 21.15 - naar boven, avondrituelen 21.30 - in bed met een boek Een iets actievere dag uit het leven van de Energiebeperking 8.34 - wakker van de honger, naar beneden voor een banaan, afwas onder water gezet, huisdieren ontbijt gegeven. Halletje en keuken geveegd + 1/6 deel van de woonkamer, hoopjes opgeveegd, wc met een doekje gepoetst en fris gemaakt 9.15 - terug in bed, uitrusten + plan voor de dag maken 10.00 - uit bed 10.20 - klaar met de afwas 10.38 - klaar met eiersalade maken 10.40 - thee tijd en pauze 11.00 - kleed stofzuigen + omgeving rond het kleed, eettafel leeg/ leeg genoeg voor 3 personen, tafelblad schoongemaakt, gedekt voor de lunch 11.15 - klaar met stofzuigen en de tafel, zweet staat op m'n rug, ademhaling en hartslag zijn flink verhoogd. Jezus wat is dit zwaar .... PAUZE 11.30 - na het kwartiertje rust de douche in gegaan, zittend douchen 11.45 - chillen op het balkon, oven voorverwarmen (visite had beetje vertraging, meer rust voor mij! :) 12.25 - lunch visite 13.15 - even chillen op het balkon met zonnebril 13.45 - geleide meditatie op het balkon 14.00 - telefoontje van meneer energiebedrijf 14.15 - siësta 16.00 - klaar met siësta, wasmachine aangeslingerd 16.15 - met thee klaar voor Skype met een vriendin 17.15 - online op zoek naar een badkuip 17.30 - naar de plastic hero kliko wandelen verderop in de wijk 17.45 - boodschappenlijstje maken + weekmenu bedenken 18.30 - avondeten op het balkon, incl pauze 19.30 - was ophangen 19.45 - dagplanning maken voor de volgende dag 20.00 - mail opgesteld en verstuurd 20.15 - film op netflix 21.45 - beneden afsluiten en naar boven 22.00 - in bed Tot de volgende keer! Doeii!
