Hoera voor Slaapoefentherapie

Videoaflevering ivm polsblessure 

www.slaapoefentherapie.nl

vragen voor Marieke? vraaghetmarieke@gmail.com 

En sorry voor al het gegaap! 

Met de billen bloot

Tijd voor een behoorlijk kont-fronterende blog. Dat woordgrapje maakt de inhoud hopelijk ietsje luchtiger. Maar de gehele afgelopen week was zwaar en heftig. Want: een stapel inschrijfformulieren voor het revalidatiecentrum lagen voor mijn neus. Met daarin focus op klachten en beperkingen. Grondstof voor depressie.
Ik heb bedacht dat ik door het delen van deze zware shit hopelijk meer lucht en licht krijg en ik het beter los kan laten als ik morgen de hele boel op de post doe. 

Want wat is er nou eigenlijk gebeurd dat het in maart zo vreselijk mis ging? 
* een date die me tot 3 keer toe liet zitten in december en januari
* in plaats van dat ik zei "je bent een ontzettende klootzak" sloegen de emoties naar binnen en viel ik 's nachts flauw in de badkamer (in mijn val heb ik de wasbak geraakt met mijn ribben)
* als reactie daarop kreeg ik rare schokken door mijn lijf, de dokter noemt ze hypnic jerks, en daar heb ik nog steeds soms een beetje last van
* er was veel angst voor het spatader onderzoek en stress over de resultaten
* ik werd onwel op de verjaardag van mijn broertje - achteraf denken we dat het een hyperventilatie aanval was ...
* ik had een hoop stress over mijn paspoort dat dat ging verlopen, dat er een nieuw moest komen maar dat ik eerst naar de kapper moest want mijn haar was duf
* ik deed meer dan dat goed voor me was
* ik begon in januari aan nieuw vrijwilligerswerk wat toch te intens bleek te zijn
* ik nam eind februari afscheid van mijn dagbesteding waar ik ruim 2 jaar kwam en had veel plannen voor 2017 (misschien wel een beetje té veel)
* ik propte mijn agenda voller uit angst dat mijn leven ná 16 maart niet meer hetzelfde zou zijn, (ik had een angst dat door een spatader laser behandeling ik weer niet meer zou kunnen lopen) 
* ipv rust nemen gaf ik toch meer gas (typisch voor een hypomane fase) dus nam ik 1 dag rust ipv 1 week 
* werd het allemaal behoorlijk en-en-en ipv of-of-of 

Het emotionele verhaal is te lezen in de blog van 10 maart jl. 

Poef en toen was het dus goed kut. Maar je neemt dan rust en wil weer vooruit. Maar ook dat liep ff anders. Want het bleek niet alleen buikgriep, er was ook terugval van de conversie stoornis (binnenkort een speciale conversie stoornis blog) -  ik heb ook een dag of 5 weer rond gestrompeld ipv gelopen - het bleek flinke gevolgen te hebben op mijn hele gestel. 3 maanden lang deed ik alles zittend. Koken, afwassen, tanden poetsen, aan- en uitkleden en douchen. En de hele maand april was een tranendal, ik moest stoppen met rolstoeldansen en toneel. Ik zou een komisch rolletje in de blote billen van de koning gaan spelen, waarvan gisteren de laatste voorstelling was. In de maand mei werden mijn onderhoudsmedicijnen tot 2 keer toe verhoogd om mijn stemming te stabiliseren en er werd gekeken naar wat nou de beste aanpak zou zijn voor mijn meervoudige complexe problematiek. Begin mei startte ik zowel bij de fysio als de Mensendiek oefentherapie. De fysio richtte zich op balans en coördinatie en bij de Mensendieck was het ontspannings- ademhalings- en slaapoefentherapie. (binnenkort ga ik ook schrijven en praten over dat slaaptherapie verhaal, want dat heeft enorm z'n vruchten afgeworpen!) En ook werden er verwijsbrieven geschreven voor revalidatiecentra. Nu bleek dat mijn psychiater daar nog weinig ervaring mee had en hij had het ontzettend druk dus die brief was niet 1, 2, 3 klaar. Het was een harde domper om na 7 weken te horen dat het revalidatiecentrum waar ik in 2011 zo goed was geholpen niks voor me kon omdat ze simpelweg geen psychosomatische stoornissen meer behandelen. 7 weken gewacht voor de kat z'n k*t. Inmiddels is ruim 2de helft juli en gaat morgen mijn inschrijving de deur uit. Ben er de hele week mee bezig geweest met als klapper op de vuurpijl een gigantische en intense huilbui op vrijdag. 

: 

Wat er goed gaat in mijn leven: 
- ik heb mijn humor nog, en optimisme
- ik kan superlekker koken waar ik dagelijks van geniet (ook zittend als het staand niet lukt)
- ik geniet van de kleine dingen zoals het uitzicht, alle bloemen op mijn balkon, mijn huisdieren, foto's en filmpjes op de sociale kanalen
- ik probeer nieuwe dingen uit om me binnen mijn grenzen te blijven ontwikkelen
- ik ben trots op dat ik dmv slaapoefentherapie van de slaapmedicatie af ben (na 2 jaar!) en op eigen kracht goed slaap!
- ik ben super creatief en ik ben blij dat ik na de depressie van afgelopen voorjaar weer terug in de flow ben en weer bruis van de ideetjes
- op dagen dat ik nergens naartoe hoef en ik alles op mijn eigen trage slakkentempo kan doen voel ik me amper beperkt 
- dat ik andere/nieuwe vormen heb gevonden om met alles om te gaan zoals bloggen en vloggen hier en op mijn andere kanaal www.nisteldistel.blogspot.nl
- dat ik sinds eind mei het micro time management weer toepas en dat me dat goed doet. mijn dag en weekstructuur is er beter door geworden
- dat het nu zomervakantie is en ik wat meer tijd heb om thuis creatief bezig te zijn, rokjes naaien enzo, al is dat maximaal 2x 30 minuten op 1 dag. 
- dat ik de situaties om kan denken, anders ben ik in no time wéér depressief - en dat wil ik niet! 
- dat ik mensen kan helpen door mijn ervaringen te delen 

Wat gaat er minder goed?: 
- dat ik erg snel overprikkeld ben en dat het daardoor heel lastig is om in een groepje te zijn of wat te ondernemen, zoals samen eten en gezellige spelletjes avonden ofzo
- ik heb altijd oordoppen/ koptelefoon, pijnstillers, zonnebril in mijn tas om me te "wapenen" tegen prikkels van buitenaf als ik onderweg ben 
- ik moet altijd zelf aangeven of de muziek op een ander uit kan, of de mensen langzamer willen wandelen of fietsen. Na 6 jaar lukt het anderen (nog steeds) niet om zich (automatisch) aan mijn tempo aan te passen. Dat is regelmatig super frustrerend, want ik kan niet mee in het tempo van de ander
- dat ik echt wel graag flink wil op zou willen ruimen in huis maar dat dat voor geen meter opschiet vanwege de altijd aanwezige vermoeidheid en pijn. Dat is frustrerend
- dat ik door mijn verzwakte conditie (kont-ditie) ik niet zo ver zou kunnen fietsen en wandelen als ik zou willen 
- dat ik door mijn verzwakte conditie niet kan rolstoel-stijldansen en gewoon dansen
- poetsen in huis, na 8m2 vegen minimaal 10 minuten uitrusten en dan weer iets kleins doen. Ik ben er intussen wel aan gewend geraakt, maar het zou zoveel tijd besparen als ik net zoals anderen hoptjoptjop door het huis kan razen met stofzuiger, stofdoek en dweil.

Welke dingen kan ik niet meer door mijn klachten? 
(al 6 jaar en 4 maanden....)
- gewoon werken
- op stap gaan
- op de fiets naar de stad en daar wat leuks doen en thuis komen wanneer je maar wilt 
- naar de sportschool
- weekendje weg
- naar een festival
- dagje weg
- überhaupt gebruik maken van mijn museumkaart
- vrienden bezoeken die wat verder weg wonen
- op de fiets naar vrienden 2 of 3 dorpjes verderop 
- toneel spelen
- bij een koor zingen
- andere hobby's buiten de deur
- zwaar huishoudelijk werk of überhaupt zelfstandig het hele huishouden
- de boodschappen tillen
- een cursus volgen
- naar een bruiloft van familie/vrienden
- schaatsen/skeeleren
- ver of lang op reis
- liefde & relatie(s) is ook een probleem, daten op zich alleen al!
- dansen
- mijn balkon schrobben
- helpen met klussen verhuizen bij familie/vrienden
- leuke dingen doen zoals spelletjes avond, samen eten met groepje leuke mensen
- avondje pubquiz in een kroeg
- avondje uit
- naar een dierentuin of pretpark o.i.d
- naar een babyshower of vrijgezellenfeest
- klussen in huis
- familiedag
- spontaan dingen ondernemen
- mijn verjaardag vieren zoals ik dat graag zou willen 
- naar verjaardagsfeestjes 

Mocht je nou zelf ook een keer nare formulieren in moeten vullen  TIPS: 
VRAAG HULP !! van iemand die jou en je problemen goed kent. Je hoeft je nergens voor te schamen. Samen gaat het vaak sneller, en zak je er minder diep in. Want dit soort papieren zijn echt niet tof! 
Probeer in een soort van helikopter te gaan zitten en van een afstandje naar je problematiek te kijken, zo komt het minder diep binnen. 
Doe het in etappes, en steeds na elke etappe iets leuks ter afleiding. 


Een inspirerende quote ter afsluiting, mijn lijf geeft aan dat het voor vandaag genoeg is 

Have the courage to make te change, the strength to see you through it and the faith that everything will turn out for the best.